Speelkamer

Het is af, en ik vind dat het heel tof is geworden. Emma is ook heel trots op haar speelkamer:

Dit is de linkerkant. De 2 kasten achteraan zijn voor ons, daar ligt vanalles in, servies, tafellakens, papperassen, … De eerste drie kasten die je ziet, dat zijn speelgoedkasten. Als ik nog eens moest doen, dan deed ik de twee buitenste kasten van die drie anders. Dan deed ik deuren boven wit, en de deuren onder groen, zodat het wat speelser werd…

Aan de rechterkant staan twee kasten die dienst doen als garderobekasten. Daar hangen onze jassen in, en in de lades zitten sjaals, handtassen, boekentassen… Daarlangs staat een tafeltje waaraan ze kan zitten, en waaronder ook nog een opbergkist staat.

Achter de kast met de open vakken heb ik nog een klein hoekje voor mezelf, waar een bureautje staat:

In het midden ligt haar speelmat tussen de open kasten en haar twee tafeltjes (onder 1 staat ook weer zo’n kist, daar zitten trouwens wieltjes onder, dus die kan ze eronder uit rollen)

En dit is dan de trotse eigenaar van de speelkamer:

Verliefd

Ralph* was net op tv. En ik vraag aan Emma of ze een beetje verliefd is op Ralph. Nee, zegt ze.

Dus ik vraag of ze soms op iemand anders verliefd is. Heel verlegen zegt ze ja.

En ik vraag op wie ze dan verliefd is. En dan komt er verlegen  uit: “op jou”.

Zo lief… De tranen sprongen me in de ogen van ontroering (kan ook wel een beetje met de zwangerschapshormonen te maken hebben)

*Die jongen die vorig jaar het junior eurovisie songfestival gewonnen heeft.

En toen was er het hartje

Ik voel bij deze zwangerschap veel meer pijntjes dan toen ik zwanger was van Emma. Ik moet nu ook echt veel rusten. Deels omdat het moet van de gyneacoloog, maar ook deels omdat ik echt buikpijn krijg als ik me niet geregeld neerzet.

Daardoor ben ik nu echt veel ongeruster dan bij Emma. Ik heb dan ook al een paar keren gezocht naar het hartje met de angelssound. Maar buiten wat zwiepjes, waarin ik toch bewegingen van de baby in meen te herkennen was het daar altijd stil. Maar vanavond had ineens redelijk snel de hartslag van de baby te pakken. En het was een zalig geluid! Nu ben ik weer helemaal gerustgesteld.

Morgen ga ik hem nog eens proberen te zoeken als Emma nog wakker is, dan kan ze meteen mee genieten. Nu deelt ze trouwens 3 kusjes uit voor het slapen gaan, een voor papa, een voor mama en een voor de buik.

Ondertussen ten huize Koch

Hoe gaat het hier ondertussen? Goed eigenlijk, misselijk ben ik eigenlijk nog altijd helemaal niks. Dus dat valt heel goed mee. Maar moe, dat is niet te doen af en toe, er zijn dagen, zoals bv vandaag, dat ik me door de dag heen moet slepen.

Vrijdagavond hadden we nog even paniek omdat ik serieus begon te bloeden, maar de gyneacoloog van wacht vond het niet nodig om langs te komen omdat het bijna onmiddelijk stopte. Maar ik ben toch een gans weekend heel ongerust geweest, dus heb ik maandagmorgen onmiddelijk naar mijn eigen gyneacoloog gebeld, en gelukkig zei ze zelf meteen dat ik maar onmiddelijk moest langskomen. Dus hebben we maandavond nog onverwacht een echo gehad.

En daar was alles gelukkig op in orde, Jefke bewoog weer flink en zijn hartje klopte ook stevig. Ze kon ook nergens een oorzaak van de bloeding zien, vanuit de moederkoek kwam het ook niet zei ze, want dan waren er boedklontertjes te zien. Dus waarschijnlijk een gesprongen adertje.

De grote zus is trouwens nog altijd zo trots. Ze had maandag een copietje van de fotootjes mee mogen nemen naar school en ze blonk van trots toen ze ze aan haar juf liet kijken. Echt heel ontroerend om te zien. De juf zei ook dat ze er niet over kon zwijgen…

Voor de rest is het buikje ondertussen ook al aan het groeien, ik voel het zelf al heel goed als ik plat op mijn rug lig, en als ik iets aansluitend aanheb zie je het ook al een beetje. Ik had gisterenavond zelfs twee keren het gevoel dat ik hem voelde bewegen, maar het lijkt me vroeg, en je bent in het begin natuurlijk niet 100% zeker wat je voelt hé.

Maar alles bij elkaar genomen gaat het hier dus heel goed.

Kleuren gekozen

We zijn er eindelijk uit. We gaan voor de groene kastjes:

En op de muur gaan het deze twee kleuren worden: Kiezel en doelmatig.

We gaan 1 volle muur (de muur waar de meeste kasten tegen staan, en waar je dus het minste van gaat zien) en de muur waar de raam in zit in kiezel doen, en de andere volle muur en de muur waar de deuropening in zit gaan we in doelmatig doen. Op de grijze muur gaan we nog iets doen met 1 of meerdere strepen blauw.

De inspiratie en tips heb ik van Tamara. Dus dank je wel Tamara!

Helemaal goed gekeurd

Vandaag was eindelijk de langverwachte dag van de 12 weken echo.

Vanmorgen gingen we om 8u30 Emma wakker maken, en het eerste wat ze zei was: ‘vandaag gaan we naar de baby kijken hé’. Zo schattig… Ze was niet meer te houden.

Toen we bij de dokter naar binnen liepen zei ze tegen hem: ‘we komen naar mijn baby kijken’, hij moest er echt mee lachen, en het is een redelijke serieuze dokter, om niet te zeggen een droogstoppel, dus dat betekent al wat hé.

Hij betrok haar ook echt helemaal in de echo, en legde uit wat er allemaal te zien was. Alles was gelukkig heel goed. Na afloop kregen we een hele reeks foto’s mee van ons jefke. En Emma kreeg ook haar eigen fotootje waar ze heel blij mee was.

Kortom, we zijn helemaal gerustgesteld, Jefke heeft zelfs op ons gewuifd.

Zo hard aan het aftellen

Ik ben toch zo hard aan het aftellen naar vrijdag.

Dit vind ik het vervelendste stuk aan de zwangerschap. Je moet er maar gewoon blindelings op vertrouwen dat alles goed is.

Ik ben totaal niets misselijk. Bij Emma was ik tenminste nog wat misselijk, maar nu niets. Moe dat wel, maar dat is dan ook echt het enige symptoon. Ik heb ook de indruk dat mijn buik al een beetje gegroeid is, maar daar ben ik niet zeker van.

Dus ik ben behoorlijk zenuwachtig voor de echo vrijdag. Het is altijd voor iedereen een drama als er iets mis blijkt te zijn. Maar ik besef dat in ons geval het het einde zou betekenen van onze droom. Het IVF circuit willen we zeker niet meer in, en de kans op zo’n tweede wonder is zo goed als onbestaand. En daarbij, hoe zouden we dat aan Emma moeten uitleggen dat ‘haar’ baby (ah ja, het is ‘haar’ baby hé), toch niet gaat komen.

Dus het moet gewoon goed zijn, ik mag er niet aan denken dat het niet goed zou zijn. Nog 4 nachtjes slapen…