100 dagen

Vanaf vandaag ben ik begonnen aan de laatste 100 dagen. Het gaat zo snel vooruit. Aan de ene kant wil ik regelmatig de klok stil zetten, omdat het te snel gaat, maar langs de andere kant begin ik serieus nieuwsgierig te worden naar zo’n jongens baby. Hoe gaat hij eruit zien, gaat het een rustige baby zijn, gaat hij goed slapen, hoe gaat het leven zijn met 2 kindjes ipv met 1…

De vooruitgang van de achteruitgang

Als je me 4.5 jaar geleden zou hebben verteld dat we een gans weekend bezig zouden zijn over stoelgang maken of juist niet maken, dan zou ik je zot verklaard hebben.

Niet onze stoelgang, maar de stoelgang van ons kleinste lid van de familie. Een tijdje terug is Emma beginnen klagen over pijn aan haar poepje als ze naar de grote wc moest gaan. Het gekke was dat ze daar nooit last van heeft gehad toen ze nog een pampertje droeg, integendeel zelfs. Maar meestal ging dat vanzelf ook weer voorbij…

De laatste tijd bleef ze ervan klagen, en begon het ook erger en erger te worden. Ze weende echt heel hard als ze moest gaan. En ze begon het ook op te houden, met de nodige buikpijn als gevolg. Ook zagen we al een paar keren wat bloed bij haar stoelgang.

Dus trokken we donderdagavond naar de kinderarts. Hij stelde vast dat haar voedingspatroon beter kon, en dat ze daardoor een beetje geconstipeerd was geraakt. Hij heeft voor de zekerheid ook een scan van haar buikje gemaakt, en daaruit bleek ook dat haar hele darm vol zat. Niet echt goed dus. Om het probleem op korte tijd op te lossen moesten we haar dus een lavement geven, en een maand lang een mild laxeermiddeltje. Op lange termijn moet ze beter gaan eten. Meer afwisseling in fruit en ook groenten gaan eten.

We hebben heel wat tips mee gekregen. We zijn ze natuurlijk onmiddelijk gaan toepassen, en ook al veranderd er voor haar redelijk wat. Ze werkt toch verbazingwekkend goed mee.

Vrijdagavond heeft ze dan haar lavement gekregen. En vanaf vrijdagavond zijn we dan ook met het laxeermiddeltje begonnen. Zaterdag is ze dan toch niet kunnen gaan. Waarop ik meteen weer een onbehaaglijk gevoel kreeg, maar vandaag is ze dan toch twee keren pijnloos kunnen gaan. En daarnet zei ik al tegen Walter, hoe straf het is dat uw gemoedstoestand afhangt van het feit of uw kind naar de grote wc is kunnen gaan of niet 😉

25 weken

Tijd voor nog eens een berichtje. Ik zat weer van voor kerstmis zonder pc (allé zonder lader, maar dat is ongeveer hetzelfde). En nu heb vandaag per koerier gelukkig een nieuwe lader gekregen…

Hier is alles ondertussen zijn gangtje gegaan. We zijn vandaag al weer 25 weken ver. Maandag stond er weer een bezoekje aan de gyneacoloog op het programma en met Jefke ging alles goed. Ik voel hem ook verschillende keren per dag vroeten en stampen. Ik heb echt de indruk dat hij minder rustig is in de buik dan Emma was. Walter heeft hem afgelopen zaterdag ook voelen stampen. En ik dacht dat ik bij Emma ook al veel verder was voordat Walter haar voelde stampen.

Nog 5 dagen, en dan gaan mijn laatste 100 dagen in. Na deze week nog 10 weken werken. Ik ben wel eigenlijk een beetje aan het aftellen. Niet dat het me niet meer gaat. Maar ik wil vooral thuis gaan nestelen, ik heb er al een beetje last van, van die nestdrang… Maar dat had ik bij Emma ook al heel vroeg eigenlijk.

Emma is nog altijd een super trotse grote zus trouwens. Ze gaat mama heel veel helpen als de baby geboren is zegt ze zelf…

Op het gebied van de voorbereidingen begint er ook stilletjes schot in de zaak te komen. Al ben ik veel geruster nu dan bij Emma. De kinderkamer is volledig klaar, op de gordijnen na. De doopsuikertjes heb ik ook al in gedachten klaar, nu alleen nog het materiaal halen. Ik heb de boeken voor de geboortekaartjes gereserveerd, over een kleine twee weekjes zou ik ze moeten hebben, en dan kan ik beginnen kiezen. De peter is gevraagd en hij heeft gelukkig ja gezegd. Zaterdag ga ik met Walter nog eens shoppen voor nog wat babykleertjes… En dan zijn we er ongeveer… Gelukkig heb je bij een tweede lang zo veel niet nodig…